" I love dream" - Prolog

Do szpitala wbiegło państwo Sky. Mężczyzna trzymał na rękach swoją miesięczną córeczkę, natomiast kobieta roztrzęsiona szybkim krokiem kierowała się do recepcji. Zdenerwowane małżeństwo pragnęło się dowiedzieć jakichkolwiek informacji. Kobieta przepychała się przez kolejkę do recepcjonistki.

- Przepraszam, proszę pani? Proszę pani!- Kobieta na siłę próbowała zwrócić na siebie uwagę. Jej głos przepełniony bólem, strachem i zdenerwowaniem stał się piskliwy.

- Już, już. Chwileczkę, tu jest kolejka.- zbeształa panią Sky, recepcjonistka.

- Mamy czekać?! W kolejce?!

- Karen- upomniał żonę mąż. Miał lekko chrapliwy głos pełny bólu. - Potrzymaj Kate. Przepraszam panią. Musimy jak najszybciej dowiedzieć się informacji. Nasz dwunastoletni syn, Mike, został tu przywieziony. Z wypadku.

- Och. Rozumiem. No cóż. Operują go w tej chwili. Tylko tyle wiem. Reszty informacji dostarczy wam lekarz…

- Operują go?! Mojego syna…- załkała kobieta. Roztrzęsionymi rękami kołysała swoją małą córeczkę. Przytuliła ją mocniej do serca i pocałowała w czoło.

- Windą na drugie piętro. Tam dowiedzą się państwo więcej.

- Dobrze dziękujemy- powiedział z gulą w gardle mężczyzna.

  Objął żonę ramieniem i ruszyli do wind. Przywołali jedną guzikiem po czym wsiedli do środka. Gdy winda zatrzymała się na drugim piętrze, wysiedli i szukali jakiegoś lekarza. Po pięciu minutach rozmawiali z ordynatorem oddziału.

- Moi chirurdzy właśnie go operują. Chłopiec ma duże obrażenia. Złamane kilka żeber, rękę, wszystko w środku…- kobieta przerwał mu płaczem. Nie potrafiła przyjąć do wiadomości, że jej syn jest w tej chwili w ciężkim stanie. Była by gotowa zamienić się z nim miejscami. Z całego serca pragnęła umrzeć byle by ocalić  jego życie.

-Ciii… - głaskał żonę mężczyzna.- On przeżyje?

-Jest to…- ordynator zacisną usta. Z bólem wymalowanym w oczach spojrzał na małżeństwo z dzieckiem.- Jest to mało prawdopodobne.

Kobieta wybuchła większym płaczem. W oczach mężczyzny wezbrały łzy. Przycisną jeszcze mocniej żonę i córkę do piersi.

- Nie powinniśmy mu pozwalać iść na ten rower!- powiedziała z wyrzutem Karen.- Gdyby nie poszedł, nic by się nie stało! Tyle idiotów teraz jeździ po ulicach! To nasza wina.

W tej chwili z Sali zabiegowej wyszedł chirurg. Wszystkie oczy zwróciły się w jego stronę. Cały jego strój był ubrudzony krwią. Spuścił głowę i podszedł bliżej.

-Chłopca…- przełkną głośno ślinę.- Chłopca nie udało się uratować. On… nie żyje.

- Nie. Nie, nie, nie. To nie możliwe!- Karen była zrozpaczona. Jej serce pękło na tysiące kawałków. Mąż odebrał jej córkę z rąk.- Nie!!!

- Tak mi przykro…- powiedział ze współczuciem chirurg.

-Nie!!- Kobieta jeszcze głośniej krzyknęła.

Mała Kate zaczęła płakać. Mężczyzna zaczął kołysać i uspakajać córkę. Po jego policzkach ściekło kilka łez. Starł je wierzchem dłoni. Karen osunęła się na swoje kolana. Ukryła twarz w dłoniach i płakała. Mąż przykucną przy jej boku, obiją ramieniem i wtopił twarz w jej włosy. Kobieta objęła go za szyję i popłakiwała. 

 

 

 

_____________________________________________________

Witajcie! Jest to prolog należący do opowiadania " I love dream". Opublikowałam go tutaj ponieważ, nie wiem czemu, ale mam problem z napisaniem nowego rozdziału przygód Kelsey. Jest to uciążliwe. Nie wiem kiedy napiszę coś nowego i przede wszystkim sensownego. :/  Trzymajcie kciuki!

A tak z innej beczki. Kto pisał test gimnazjalny? Jak wam poszło?

Pozdrawiam! ;*