Rozdział 14.

                                            "..........."

Swój wzrok wtapiałam w ranę na nadgarstku. Ona jest nie do opisania. Ciężko mi powiedzieć co to w ogóle jest. Otóż, po lewej i prawej stronie nadgarstka były umieszczone dwie, głębokie „dziurki”. Wyglądem przypominały oczy. Były oddalone od siebie z jakieś dwa centymetry. Wokół jednej takiej „dziurki” powstała otoczka. Dotknęłam opuszkami palców skóry. Skórka otoczki była bardzo chropowata, sucha. Ogólnie nie przyjemna w dotyku. Pomiędzy tymi dwoma „oczkami” przebiegała łamana, głęboka rana. Co dziwne w tym miejscu powinnam dostrzec żyły czy coś. Jedyne co widziałam to zastygniętą krew. Nie wiedziałam co to wszystko ma znaczyć.

- Kelsey?- odezwał się James.

Prawdopodobnie przez długi czas wpatrywałam się w rękę bez żadnego słowa, zapominając o całym świecie. Podniosłam wzrok. James wpatrywał się w moją twarz doszukując się jakiejś odpowiedzi. Nasze spojrzenia się spotkały. Pragnęłam aby trwało to dłużej, podtrzymywałam kontakt wzrokowy tak długo jak tylko to było możliwe. Niestety po kilku sekundach James spuścił głowę. Przeleciałam wzrokiem po całym pokoju. Jacob odsuną od siebie Jess. Jej twarz była cała napuchnięta od płaczu.

- Jess pomoże ci się przebrać, wykąpać. Musisz się odświeżyć. Później przyjdziecie na dół do salonu. – oznajmiła Jacob opuszczając pomieszczenie. James poszedł w jego ślady. Po chwili w pokoju byłam sama z Jesicą.

- Chodź. Pójdziesz pod prysznic, a ja ci przygotuję ciuchy do ubrania.- powiedziała ścierając łzy z twarzy. Uśmiechnęła się lekko.- Będzie dobrze.

Teraz jeszcze bardziej się bałam. Zrobiłam niepewny uśmiech. Następnie skierowałam się do łazienki wskazaną przez Jess. Zlustrowałam pomieszczenie. Prysznic, umywalka, toaletka… Wszystko jest ale brak lustra. Podeszłam do umywalki. Zazwyczaj w tym miejscu wieszają lustra, prawda? Przyjrzałam się ścianie. Zauważyłam wystające śruby, jakieś dziurki.

- Echm… Jess?- odchrząknęłam po czym wskazałam palcem wskazującym o co mi chodzi.  Jessica wychyliła głowę zza drzwi. Spojrzała we wskazane miejsce robiąc nie pewną minę.

- Przykro mi. Jass je ściągną. Stwierdził, że będzie lepiej jeżeli nie spojrzysz w lustro zanim z tobą porozmawiamy.- zamurowało mnie. Mimowolnie zadrżałam.

- To coś naprawdę bardzo poważnego?- zapytałam. Jess spuściła wzrok przygryzając wargę.- Jess!

- Tak.-  wykrztusiła słabym głosem. Opuściła łazienkę zamykając za sobą drzwi.

Ściągnęłam z siebie ubranie. Miejscami było obdarte. Stanęłam na zimnych kafelkach przyglądając się sobie. Spodziewałam się jakiś wielkich ran, sińców czy czegoś w tym rodzaju. Jedyne co dostrzegłam to to, że moje ciało było bledsze niż wcześniej. Na dodatek bez żadnej skazy. Niczego. Westchnęłam. Puściłam ciepłą wodę po czym wskoczyłam pod strumień. Starannie wyszorowałam się z brudu i umyłam głowę. Po wypłukaniu się z płynów, starannie owinęłam się ręcznikiem. Wysuszyłam włosy i nie pewnie wyszłam z łazienki owinięta w mokry ręcznik. W pokoju zastałam siedzącą na łóżku, Jess. Obok niej zapewne leżały ciuchy, w które będę zmuszona się ubrać. Śmielej podeszłam do przyjaciółki.

- Proszę , ubierz się. Ja poczekam za drzwiami. Jak będziesz gotowa, wyjdź na korytarz.- powiedziała dodając niepewny uśmiech. Odwróciła się i podążyła do drzwi, za którymi po chwili zniknęła.

Spojrzałam na leżące ubrania. Były to czarne spodnie i do tego biszkoptowa bluza z kołnierzykiem. Po pięciu minutach byłam już ubrana. Zrobiłam kilka zgięć, przysiadów. Nic, a nic mnie nie zabolało. Powinnam teraz była leżeć w bezruchu. Opadłam na łóżko. Odwinęłam rękaw bluzy i jeszcze raz uważnie przyjrzałam się znakowi.

- Coś ty zrobił ze mną?- mruknęłam patrząc się na nadgarstek.

Stanęłam na nogi. Podniosłam jedną nogę aby wykonać krok w stronę drzwi. O dziwo, znalazłam się przy nich bardzo szybko. Nawet nie zauważyłam kiedy zrobiłam resztę kroków. Zrezygnowana sięgnęłam ręką do klamki. Otworzyłam drzwi i wyszłam na korytarz. Naprzeciwko mnie stała we własnej osobie Jess. Zamknęła drzwi, chwyciła moją rękę i pociągnęła mnie schodami na dół. Szybkim krokiem skierowałyśmy się do jakiegoś pokoju. Został ukryty w licznych korytarzach.  Byłam na tyle zdenerwowana, że nawet nie zdołałam zauważyć co wisi na ścianach.

Gdy przekroczyłyśmy próg pokoju, James i Jacob jak na komendę podnieśli się z czarnej, skórzanej sofy. Pomieszczenie było puste. O ścianę było oparte coś wielkiego zasłonięte jakimś prześcieradłem. Całe pomieszczenie było pomalowane na biało. Biel dominowała w pokoju. Pod ścianą po przeciwnej stronie stała sofa. Jako, że była czarna, tworzyła świetną kompozycję na tle bieli. Wielkie okno, z widokiem na ładny ogród, wyglądało jak obraz.

Jessica podprowadziła mnie na środek pokoju. Chłopaki równym krokiem podeszli po nie zidentyfikowany przedmiot . Unieśli go po czym przytargali tak, aby stało naprzeciwko mnie. Poczułam dłoń Jess na ramieniu. Skierowałam swoją twarz w jej stronę. Natychmiastowo spuściła wzrok. Boją się mojego spojrzenia?

- Musisz wiedzieć, Kells, że cokolwiek się stanie… my zawsze będziemy z tobą. Teraz… Będziesz musiała dać sobie pomóc.- powiedziała ostrożnie. Zmrużyłam oczy.- Czytałaś już wiele razy o… baśniowych stworach, olbrzymach, duchach, demonach… Wierzysz w nie? – przełknęłam głośno ślinę.

- Nie.- powiedziałam słabym głosem.

- Kellsey, ty… już nie jesteś człowiekiem.- powiedział drżącym głosem James. Skierowałam swój wzrok w jego stronę. Jak to nie jestem człowiekiem?! To kim?! W tym momencie Jacob zerwał płachtę. Za prześcieradłem kryło się wielkie lustro. Spojrzałam w odbicie. Nie potrafiłam uwierzyć własnym oczom i uszom. To co ujrzałam, było dla mnie nie zrozumiałe. Nie taką przyszłość planowałam.

W lustrze zobaczyłam swoje odbicie. Siebie. Byłam cała blada. Jak ściana w pokoju. W lustrze dostrzegłam chudą sylwetkę. Jeszcze nigdy tak nie wyglądałam! Podeszłam bliżej. Spojrzałam sobie prosto w oczy i zamarłam.

Do moich oczu napłynęły słone łzy. Przede mną stało wielkie lustro, a w nim odbicie. Moje odbicie. Podniosłam prawą dłoń i przyłożyłam ją do lustra w miejscu gdzie znajdowały się moje oczy. Łzy ciurkiem spłynęły po moim policzku. Kiedyś, oczy pełne radości, pięknego koloru brązu, dziś ponure, krwiste. Tak. Moje oczy nabrały czerwonego koloru. Stały się obrzydzające. Czerwień wręcz kusiła na tle bladej twarzyczki. Oderwałam rękę od lustra. Obie dłonie przycisnęłam do ust zaciskając mocno powieki. Cofnęłam się o kilka kroków, a następnie upadłam na kolana. Usiadłam na zimnej ziemi, kuląc się z przerażenia.  Już po sekundzie ktoś był przy mnie i mocno przyciskał mnie do siebie. Otworzyłam oczy i ujrzałam Jamesa tulącego mnie do swojej piersi. Po mojej drugiej stronie kucnęła Jess, trzymając mnie za ręce płacząc. Jacob stał kilka metrów dalej ze spuszczoną głową wciąż trzymając wielkie lustro.

- K-k-kim… j-j-j-a…- nie udało mi się ułożyć zdania. Z oczu leciały kolejne fale łez. James przycisną mnie jeszcze bardziej do siebie. Schował swoją głowę w moje włosy. Kołysał mnie delikatnie w przód i w tył.

- Ciiii. Spokojnie. – powtarzał James.

Zamknęłam oczy. Próbowałam się uspokoić. Po jakiś piętnastu minutach straciłam siły na płacz. Odczekałam jeszcze chwilkę za nim otworzyłam oczy. Zlustrowałam całe pomieszczenie wzrokiem. Wszyscy już się uspokoili. Niezgrabnie poruszyłam się w uścisku. Jess, wcześniej trzymająca mnie za ramię, lekko odsunęła się ode mnie. James złagodził uścisk. Podtrzymywał mnie tak abym wygodnie siedziała w pozycji siedzącej. Zauważyłam, że Jacob odniósł lustro na miejsce, a sam oparł się o ścianę nie daleko nas. Odchrząknęłam.

- Możecie mi to wszystko wytłumaczyć. Czerwone oczy, blada twarz, teraz jestem chuda, wręcz koścista!

- Wątpię abyś czuła się na sile…- niepewnie powiedział James. Spojrzała na niego. Miał zatroskaną minę. Martwił się.

- Ja chcę tylko…- wybąkałam.

- James.- wtrącił stanowczo Jacob.

Przez chwilę patrzyli sobie prosto w oczy. Po minucie James kiwną głową. Jake podszedł do drzwi, otworzył je po czym się wychylił. Krzykną czyjeś imię. Otworzył szerzej drzwi. Sam suną się na bok aby zrobić miejsce w przejściu. Już po chwili w pokoju zawitał nowy gość. Znieruchomiałam razem z przybyszem. Patrzyłam się prosto w oczy wielkiej, dzikiej i obcej mi bestii. Staną w drzwiach nie robiąc ani kroku dalej. Jess musiała wyczuć moje zszokowanie. Pogłaskała mnie po plecach po czym podeszła do zwierzęcia. Był to wielki… wilk? Jego wielkie, magnetyczne, czarne oczy wyłaniające się z szarego futra, przeszywały moją osobę. Niepewnie wstałam. Zrobiłam jeden krok w stronę obcego. Przekrzywił głowę nie przestając mi się przyglądać. Kolejny krok w stronę bestii zrobiłam już nieco śmielej. Dzielił nas metr odległości. Zwierz niesfornie potrząsł głową i mrukną. Odruchowo cofnęłam się w tył. Jacob natychmiast podbiegł do czarnookiego zwierzęcia. Złapał go za futro na karku.

- To Nathan. Wszyscy mówimy na niego Nath. Nie musisz się go bać. Nie zrobi ci krzywdy.- powiedział spokojnie Jacob.

Wilk szarpną Jake’ a tak aby zrobić krok w moją stronę. Wbiłam wzrok w jego czarne ślepia.  Nagle poczułam przypływ odwagi. Podeszłam do zwierzęcia. Jego głowa była na równi z moją. Chciałam pogłaskać Nathana, ale bałam się. Lekko podniosłam rękę. Nath wyczuł moje wahanie i sam przybliżył swój pysk do mojej dłoni. Skóra zetknęła się z jego puszystym, szarym futrem na nosie. Śmiało pogłaskałam zwierzę.

- Nath jest… czymś w rodzaju…- jąkał się Jacob. Nie bardzo wiedział co ma powiedzieć.

- Tyle razy czytałaś ze mną o różnych elfach, wilkołakach, demonach…- wtrąciła Jess.

- Chcecie powiedzieć, że Nathan jest takim wilkołakiem?- zapytałam. Jakoś dziwnie się poczułam wymawiając słowo „wilkołak”.

- Można tak powiedzieć.- powiedział James zajmując miejsce u mojego boku.- My jesteśmy… to znaczy zmieniamy się w coś takiego jak on. – ciągną.- Tylko, że on ma… coś w rodzaju kary.

- Nie rozumiem.- powiedziałam marszcząc brwi.

- Chodźcie. Pójdziemy do kuchni, zrobimy sobie herbatę i porozmawiamy.- powiedziała Jess pełnym bólu głosem.

- A co mają do tego moje czerwone oczy?! Blada twarz?! Kim ja do cholery jestem?!- nie opanowałam emocji i wydarłam się na cały głos. Wszyscy odskoczyli na boki wystraszeni.

- Spokojnie. Kells… To po prostu… Po prostu przyczyny przemiany. Doszło do tego właśnie w tedy. W sobotę. Pamiętasz? Pochodnie, potwory, piątkę ludzi?- Jacob próbował opanować sytuację.

Gdy zaczął wymieniać te wszystkie rzeczy kojarzące mi się z tamtym wieczorem… Wzdrygnęłam się. Poczułam palący ból w nadgarstku. Dłoń zaczęła mi drżeć. Uniosłam ją delikatnie do góry. Odwinęłam rękaw bluzy. Z głębokich ran zaczęły wylewać się masywne ilości krwi. Poczułam mocny ból w głowie, a później w ręce. Straciłam ostrość widzenia. Stałam się coraz mniej przytomna. Ostatnie co pamiętam, to łapiące mnie silne ramiona, a później już tylko czerń.

~~oczami Jamesa~~

W ostatniej chwili złapałem Kells. Wziąłem na ręce dziewczynę i ruszyłem do jej pokoju. Nie potrafiłem trzeźwo myśleć. Cały świat wywrócił się do góry nogami. Zresztą nie tylko mój. Z trudem przekroczyłem próg pomieszczenia. Położyłem ją na łóżku po czym wycofałem się zamykając za sobą drzwi.

Wyszedłem na świeże powietrze. Cały dom otaczał las. Ze wszystkich stron drzewa. Ruszyłem przed siebie. Po pięciu minutach spaceru – gdy już byłem pewien, że jestem głęboko w lesie- zmieniłem się w bestię. Pomknąłem w głąb lasu. Pędziłem tak szybko jak to było możliwe. Pozwoliłem aby natura zwierzęca mną zawładnęła.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witajcie kochani!!! ;)
Nie bardzo wiedziałam jak opisać ten znak, ranę na nadgarstku i dlatego na początku jest tak badziewnie XD Czekam na wasze oceny.
Rysunek jest pomocniczy! Wybaczcie, malarzem, wiem, że nie zostanę XD
Więcej w galerii.
Życzę wam wesołych świąt! Duuuużo prezentów pod choinką! Pozdrawiam.
Mam nadzieję, że byliście grzeczni! Aniołek patrzy!!! :D